39 weken zwanger | Bevallen!

Een latere update dan de afgelopen weken, want in de nacht van woensdag op donderdag ben ik namelijk bevallen! Een weekje eerder dan de uitgerekende datum, maar alles gaat super goed. Zoals jullie weten is het een jongetje en hij heet Tim. Het is een super lief, schattig, tevreden jongetje en we zijn helemaal verliefd!

De bevalling

Afgelopen woensdagavond kreeg ik last van buikpijn. Nora wilde niet gemakkelijk in slaap komen, waardoor mijn buikpijn totaal niet uitkwam. Al snel merkte ik dat het geen gewone buikpijn was, maar weeen. Zouden het indalingsweeen zijn? Of zal de bevalling beginnen? Uiteindelijk viel Nora in slaap en kon ik al bijna niet meer rechtop staan. Mijn man belde de verloskundige en tegen 23.00 uur was ze bij ons thuis. “Je hebt 5 cm ontsluiting”, vertelde ze. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen, dus stapte we in de auto en gingen we richting Zwolle. En ja hoor, blijkbaar vonden ze het op dat moment net nodig om de snelweg te asfalteren. Lichtelijk in paniek volgde we de omleidingsborden richting het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis voelde het fijn om op deze plek te zijn. De weeen waren inmiddels nog een stuk heftiger geworden en ik wist me totaal geen houding meer te vinden. Zitten, hangen, staan, liggen. Je kan er zelfs onder de douche staan als je dat fijn vindt. Na een tijdje een aantal pijnlijke weeen gehad te hebben besloot de verloskundige opnieuw te meten. Hoopvol luisterde ik. “Ja, het is zeker 6 cm”, vertelde ze. Toch wel teleurgesteld hoorde ik het aan. Pff, dat schoot niet op.

Mijn vliezen waren nog niet doorgebroken en de druk op mijn buik bleef enorm. Uiteindelijk werden mijn vliezen kunstmatig door de verloskundige doorgebroken en dit zorgde er gelijk voor dat er meer beweging ontstond. Poeh, wat begon het pijn te doen. Bijna onmenselijk hoe pijnlijk het is. En ik zou het op dit moment ook helemaal niet over willen doen, haha! Maar voor ik het wist, om precies 2 uur, kreeg in mijn babytje op mijn borst en was het gelukkig allemaal achter de rug.

De eerste nachten

Gisternacht hadden we onze eerste nacht met z’n vieren. Het is even wennen om ’s nachts weer wakker te moeten worden om te voeden, maar eigenlijk ging het bijna allemaal vanzelf. Mijn man en ik zijn altijd een goed team geweest en vinden het belangrijk dat we elkaar helpen en ondersteunen. Ook nu doen we dit en dit zorgt ervoor dat we het voor onszelf zo gemakkelijk mogelijk maken. Wel hadden we even een orkest toen zowel Tim als Nora begonnen te huilen. Maar daar konden we alleen maar om lachen. Waarschijnlijk gaat dit nog heel vaak gebeuren en gaan ze elkaar wakker maken.

Ook de tweede nacht ging goed. Je doet ‘ snachts wat meer op de automatische piloot, doordat je wat slaperig bent, maar Tim is eigenlijk een heel gemakkelijk, tevreden baby’tje. Terwijl we bij Nora druk in de weer waren met flesjes, kruiken en extra dekentjes, slaapt Tim zonder kruik, onder een dun dekentjes en krijgt hij borstvoeding. Veel relaxter. Dus we zijn helemaal gelukkig en in de wolken!