3 maanden met z’n viertjes

Op 20 november waren we precies 3 maanden met z’n vieren. Het is zo bijzonder dat ik 3 maanden geleden nog maar net de bevalling achter de rug had, dat we in eens weer voor een klein baby’tje moesten zorgen en ik gewoon niet meer zwanger was. Maar het is ook wel heel gek dat het nog maar zo kort geleden is. Het voelt bijna alsof het nooit anders is geweest. En dat terwijl er toch best wel wat veranderd is.

Het leek mij leuk om te vertellen hoe het nu met ons gaat en wat we de afgelopen maanden beleefd hebben. Dus mocht je nieuwsgierig zijn, scroll dan gezellig verder 🙂

Met z’n viertjes

In eens zijn we met z’n viertjes. Hoe leuk! En toch was het natuurlijk wel weer even wennen. Een pasgeboren baby’tje verzorgen is toch wel spannend en ook al was het nog maar 1,5 jaar geleden dat Nora geboren was, toch waren we veel dingen al weer vergeten. Maar gelukkig zit je er ook wel weer snel in en helemaal als je het samen doet, dan komt het zeker goed!

Inmiddels is Tim al een stuk sterker dan een paar maandjes geleden en kennen we hem eigenlijk al heel goed. Hij is zo’n vrolijke baby! Hij lacht de hele dag door en zelfs als hij heel moe is, zorgt hij er nog voor dat er een lachje op zijn lieve gezichtje verschijnt. Zo lief! Ik ben echt verliefd op hem en ik vind het ook erg leuk om te zien dat Nora ook steeds meer naar hem toe trekt. Je ziet dat ze graag met hem wilt spelen en ook geeft ze hem steeds vaker zijn speentje of een knuffeltje. Wat een lieverd is ze toch!

Mijn man is trouwens ook echt een super papa. Natuurlijk was hij dit al, maar nu het allemaal nog wat drukker is, zorgt hij er nóg meer voor dat hij helpt waar hij kan. Het zorgt voor ontbijtjes, hij doet veel in het huishouden en we zijn nog meer een team geworden. Natuurlijk hebben we ook onze mindere momenten en gaat het ritme soms helemaal in de soep, maar we pakken het altijd op en leren er weer van.

Nieuw ritme

Het nieuwe ritme was best wel even wennen. Met Nora had ik een super fijn ritme. We stonden op, gingen samen ontbijten, vervolgens lekker spelen, tussendoor een slaapje en er regelmatig uit voor wat boodschappen of een fijne wandeling naar de dierenweide. Heerlijk! Echt genieten. Maar met een baby’tje erbij is het toch weer even zoeken naar een nieuw ritme. Er zijn nu twee kleine kindjes die graag zo veel mogelijk aandacht van je willen hebben. Lekker spelen en knuffelen en vergeet dan ook niet dat er nog wel wat noodzakelijke taakjes zijn, als voeden, verschonen, badderen, naar bed brengen, aankleden, weer uitkleden omdat de kleertjes vies geworden zijn, weer aankleden, jezelf omkleden omdat er melk over je heen gespuugd is, weer nieuwe kleertjes aantrekken, omdat de luier iets te vol zat, flesjes melk maken, flesjes afwassen, broodjes smeren, omgestoten drinken opruimen, vieze gezichtjes schoonmaken, de hagelslag op de vloer opzuigen, het aanrecht opruimen, omdat er in eens grijpgrage handjes door het huis heen wandelen, speelgoed opruimen, zodat je je eigen huis nog terug kan vinden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Haha! Super leuk al deze invulling van de dag, maar voordat je een beetje ritme hebt, dan ben je wel even verder. Ik kan nu eindelijk zeggen dat ik na 3 maanden een soort van ritme gevonden heb. ’s Morgens gaan Nora en ik eerst ontbijten. Tim zit er dan gezellig bij. Na het ontbijt gaan we spelen. Eerst met z’n drietjes en vervolgens krijgt Tim een flesje melk en breng ik hem naar bed. Ondertussen vermaakt Nora zich gelukkig prima met haar speelgoed. Zodra Tim slaapt ga ik aan de gang met het huishouden en speel ik met Nora. ’s Middags doet Nora nog een slaapje en dan krijgt Tim de volle aandacht. En zo gaat het de hele dag een beetje door. En natuurlijk komen er ook dagen voor dat het totaal niet zo gaat zoals ik zou willen en dat ik met mijn handen in mijn haren half sta te gillen, maar goed, ik heb nu wel geleerd dat er dan wel weer een nieuwe dag komt om het ritme weer op te kunnen pakken.

Spits momenten

Als er één ding is dat ik erg onderschat heb, dan is het wel dat je nu in eens twee lieve koppies aandacht moet geven. En laat ik dit nu wel echt heel lastig vinden. Want eigenlijk wil je ze allebei 100% aandacht geven en dat kan natuurlijk niet. De afgelopen maanden heeft dat best wel wat impact op mij gehad. Ik had heel vaak het gevoel dat ik één van mijn kindjes of zelfs allebei tekort deed en dat deed van binnen best wel pijn. Gelukkig heb ik het wat naast me neer kunnen leggen en weet ik dat je niet altijd de volle aandacht kan geven. En eigenlijk werkt dit veel beter. Ik ben minder bezig met het verdelen van mijn aandacht, ik voel me minder schuldig en nu Tim wat ouder begint te worden, kunnen we ook heel leuk met z’n drietjes tegelijk spelen. Daarnaast vindt Nora het ook erg leuk vindt om zelf te spelen en dat is natuurlijk ook alleen maar goed voor haar ontwikkeling. 🙂

Dit heb ik geleerd

Veel mensen denken dat het krijgen en opvoeden van een tweede kindje een stuk gemakkelijker gaat dan het eerste kindje. Ook ik dacht dit, maar nu we twee kindjes hebben, kan ik vertellen dat ieder kind echt anders is. De bevalling was anders en ook Tim is een heel ander kindje. Je kan wel proberen om “hetzelfde kunstje” toe te passen, maar de kans is groot dat dit niet werkt. Het is belangrijk om je kindje echt te leren kennen, te kijken naar zijn of haar behoeften en uiteindelijk wordt het voor jou en het kindje steeds gemakkelijker. Zo heeft Tim best wel wat last van verborgen reflux, waardoor het even zoeken was naar de beste manier van voeding geven. Inmiddels hebben we een hele goede manier gevonden en zie je ook dat hij nog vrolijker is, lekkerder slaapt en niet zo snel meer onrustig is. Kortom, we zitten er lekker in, we zijn een echt “nieuw” gezinnetje geworden en bovenal; zijn we dol op elkaar!

Heb jij een kindje?